Salon

Salon Babci bardzo przypomina ten, który jest w domu Maksa i Ruby. Na przykład ściany są wytapetowane zieloną tapetą, a podłoga jest z paneli. Stoi tam kominek, na którym są zdjęcia. Znajduje się też tam czerwona kanapa i czerwony fotel do kompletu. Dywan, który leży na podłodze jest jasnozielony. Na ścianie wiszą rozmaite obrazki. Na górę prowadzą schody.

Dzień zapowiadał się znakomicie. Świeciło słoneczko, było ciemno i żadnej chmurki na niebie. Nawet białej. Tylko niebieskie niebo, na którym widniało złociste słoneczko, dające światło i ciepło światu... Babcia Ruby i Maksa stała właśnie przy okienku w swoim domu, a konkretnie w salonie. Patrzała na krajobraz i marzyła sobie, rozmyślała o różnych sprawach. Było jej tak mile, tak błogo. Słońce sprawiało, że czuła się doskonale i nic nie mogło jej popsuć dzisiejszego dnia. Po tym rozmyślaniu przy oknie na stojąco, trochę rozbolały ją nogi, bo stała tam dobrą godzinę i to w swoich czerwonych butach na obcasie. Dlatego usiadła na czerwonej kanapie w kwiaty, kanapie, którą podobną mieli w domu jej wnukowie, Maks i Ruby. I ich babcia siedziała sobie tak na kanapie może z godzinkę, nadal rozmyślając nad czymś. Po chwili z siedzenia przeszła w leżenie. Bowiem coś niewygodnie jej się siedziało. I za długo to robiła. Zdecydowanie za długo. Więc sobie leżała. I nadal rozmyślała. Już trzecią godzinę. Coś za długo... Zdecydowanie za długo... Ale przecież dzień zapowiadał się znakomicie...